احتما کن، احتما ز اندیشه ها
چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم.احتما کن، احتما ز اندیشه ها
چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم....
یکی از دردناکترین انواع حس، انتظاره. و این دردناکی رو هزار بار شدید تر میشه وقتی انتظار بی معنی است. وقتی انتظار بی معناست...
پ.ن.
1. همه در حاشیه ماندیم و به متن نرسیدیم. همه در تاریکی سوء بداشت موندیم و به روشنای شفافیت نرسیدیم.
2. زیر یک خبر ترجمه شده تو ی سایت گم و گور، در قسمت کامنتا، چندنفر، دارن بر سر موضوع کارائی گوشی، دعوا می کنن. توی این کائنات با این طول و عرض، باید خجالت کشید. که چی؟ یاد خودم افتادم و دغدغه هام. که چی...؟
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد