احتما کن، احتما ز اندیشه ها

چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم.

احتما کن، احتما ز اندیشه ها

چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم.

فریدون مشیری

من یقین دارم که برگ،

کاین چنین خود را رها کردست در آغوش باد،

فارغ است از یاد مرگ!

آدمی هم مثل برگ، می تواند زیست بی تشویش مرگ،

گر ندارد همچو او آغوش مهر باد را،

می تواند یافت لطفِ "هر چه باداباد را"

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد