احتما کن، احتما ز اندیشه ها
چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم.احتما کن، احتما ز اندیشه ها
چه رهایم، چه تنهایم، چه لبریزم، چه خوشحالم، چه سبکم.حسین پناهی
بی تو،
نه بوی خاک نجاتم داد،
نه شمارش ستاره ها تسکینم!
چرا صدایم کردی؟
چرا؟
سراسیمه و مشتاق،
سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی،
نشان به آن نشان،
که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت،
و عصر، عصر والیوم بود و فلسفه بود و ساندویچ دل و جگر!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد