مخروبه - 1

دختر، با موهای بلند و قهوه ای، روبان تورتوری قرمزش را از پشت گردن، تا روی سرش بالا آورد و بست و ته آن را پاپیون کرد. پیراهن سفیدش را مرتب کرد، و یکی از آستینِ هایش را همانند دیگری، تا کرد و بالازد. نگاهش آرام بود ولی می شد فهمید که دنبال چیزی میگردد تا وضعیت رژ لبش را در آن بررسی کند. پاهایش را از سمت کفشها، به هم چسباند و از بالا نگاهی به خودش، کفشهایش و رانهایش انداخت. گردنبندش را که شبیه یک قلب قلمبه شده ی نقره ای بود، روی پیراهنش آورد و آن را روی پیراهنش فشرد. یکی از پاهایش را از زانو کمی خم کرد و دوباره به خودش نگاه کرد. معلوم نبود در این ویرانه، دنبال چیست. به زمین نگاه کرد، انگار دنبال چیزی است. هیچ کیفی به همراه خود ندارد، و جیبهایش آنقدر سفت و تنگ هستند که چیزی از آن بیرون نیافتاده باشد. کفشهای خاکستری پاشنه بلندی دارد. شاید هم قهوه ای است. پایش را بیشتر خم کرد و از بغل خم شد و دست تمیزش را به زمین رساند و آن را روی زمین کشید. نمی دانم چرا اینچنین بی محابا دستش را درین زباله دانی آلوده می کند. مطمئنا وقتی که زمین خورد، چیزی از او نیافتاده است. شلوار جین اش دارد پاره می شود. همانطور که رانهایش به هم چسبیده است بلند شد. 

این خانه را چندسالی می شود که ول کرده اند و رفته اند. اینجا همه چیز خراب است. آجرهای ی پوسیده ی روی هم آوار شده و تلی از خاک. آنجا روی دیوار چند فحش نوشته اند و یکی دوتا پرتره ی آنچنانیِ زنانه با زغال کشیده اند. نصف اتاق را گودبرداری کرده اند و خاک آن را بر روی نصف دیگر اتاق ریخته اند. این ور تر، زمین شکافته و از آن لوله های آب بیرون زده است. اینجا خیلی قدیمی است. انقدر قدیمی است که بر روی دیوارش، از آن تودیواری های کنگره کنگره دار دارد. اصلا نمی توانی اینجا بدون کفش معدن راه بروی چه برسد که بخواهی با کفش پاشنه بلند و پیراهن سفید، قدم بزنی. وقتی که بچه بودم، اینجا پاتوق چند معتاد و کارتن خواب بود. اما بعد از آن، دیگر هیچکس نمی توانست وارد این خانه شود. حتی یکبار که اینجا آتش گرفته بود، آتش نشانی نتوانست وارد خانه شود و به ناچار شلنگ برزنتی آب را از روی دیوار به درون خانه پرت کرد و گذاشت انقدر آب بیاید تا آتش خاموش شود. هنوز هم آن شلنگ اینجاست و سر آن درون درز زمین فرو رفته است. 

بدون شک، این مخروبه، شاهد چنین ساقهائی نبوده است. دختر، دستی به شلوار جینش کشید و رژ خود را از جیب آن بیرون آورد و درست از وسط اتاق، جائیکه بیشترین احتمال را برای پرت شدن می دهی، به سمت گالن سفید رنگ بنزین یا روغنی که آنطرف تر واژگون شده بود، رفت. گالن را بلند کرد و روی آجرها گذاشت و بدون اینکه آن را تکانی بدهد تا شاید خاکهایش بریزد و تمیزتر شود، روی آن نشست. رد انگشتهای خاکی اش بر روی پوسته رژلب بود. آن را تکان داد و رنگ روی لبش را تجدید کرد.